Afgelopen zaterdag weer jachttraining gehad en deze keer eens niet in de stromende regen. Dat was wel even beter! Zo'n uurtje training is eigenlijk ook zo om, maar het is ook zo leuk.
Hoogtepunt van de training was toch wel het laatste onderdeel; zwemmen! Ralph (de trainer) ging met een waterpak het water in met de hond en de hond moest zelf terug zwemmen. Als de hond bijna bij de kant was, moesten wij wegrennen, hond moest meerennen en dan even spelen om het leuk te houden.
Sinne ging als eerst. Ze zou het wel even voordoen. Trainer het water in met Sinne onder de arm en Sinne terug zwemmen. Sinne zou Sinne niet zijn als ze niet dwars door de dichte begroeiing de wal op ging, terwijl ze ernaast zo de wal op kon lopen. Waarom makkelijk doen, als 't moeilijk kan.
Maar goed, Sinne was zo goed als op de wal, ik zet het op een rennen en ja hoor, daar kwam het scharminkeltje aan. Staartje ging weer omhoog, helemaal leuk.
Alle hondjes waren geweest, dus tijd voor de tweede ronde. Zelfde verhaal. Sinne weer als eerst. Uiteraard weer door de dichte begroeiing de wal op. Ik rennen en daar kwam Sinne weer aan. Maar deze keer bleef ze rennen. Een meter of 20 bij mij vandaan bleef ze staan. Ze draaide zich om en stak haar middelvinger op...
Als ze een mens was geweest had ze dat zeker weten gedaan. Met beide handen. Nanananana. Nú zag je haar denken; NO WAY dat ik nog bij jou kom, want dan moet ik wéér dat koude rotwater in.
Dat was een leuke reactie. Uiteindelijk kwam ze wel, natuurlijk. Wat zou ze nog zonder mij moeten. Maar de reactie was echt erg leuk.
We zijn alweer een week verder, dus de weekfoto en de weegtabel zijn bijgewerkt; 3 maanden is Sinne nu. De piepkorte wandelingetjes worden al iets meer een wandeling waarbij je verder dan het eind van de straat komt (bij wijze van spreken dan hè).
